Wala akong nagawa.

- -

Nagising ako kanina ng tama. Sakto lang, walang trapik at hinatid ako ng dryber na hindi kami namamadali. Coool, hindi hassle. Pumasok ako ng classroom ng nakangiti, masaya at blooming daw ako? haha. Ewan ko nga ba, pero sabi nila Jazz, Francine at Micah blooming daw! :)) So yun nga, masaya ako. (Oo, dahil sayo! Ikaw kasi ehh!)

Notes. Notes. Notes.
Nasa mood ako mag notes, makinig at matuto. Yes! Inspired? Nakss. Nakangiti nga alng ako buong araw eh. Pero, bakit ganoon? Pag masaya ako, malungkot naman ung friends ko?

sa di inaasahang pangyayari.
Nung kami ay nagkita ng Friend ko na si Lara, isang HRIM student din sa aming eskwelahan. Napaiyak siya sakin sa mga kinukwento niya, nakikita ko sa kanya ang sarili ko nung hindi pa tlaga ako nakakapag move on sa kanya. oo, sa kanya. Naiyak din ako habang nagkwento siya at nasabi ko din sa sarili ko, Shet. Nakapagmove on na ba talaga ako? Then un nga, napagusapan na din namin na magrent na lang kami ng Apartment/Condo para lagi na kaming magkasama ng aking close close friend na si Lara. Tapos, ako'y dumarecho na sa SDA. Late na kasi ako sa AlgebX pero, nakahabol ako. La pa si Joanna ng dumating ako, pero maya maya ay dumating na din siya. Nadama ko ang katahimikan niya at hindi ko alam kung bakit, pagkatapos ng Algeb namin ay bigla na lang siyang lumabas, nakatingin sa bintana.

Tinanung ko siya kung bakit, at ayun nagkwento siya at hindi niya na din napigilan at umiyak na din siya.

Wala akong nagawa kundi patahanin sila. Nagsalita ng mga advice, ngunit ramdam ko ang kakulangan noon. Haay, babawi ako. Sana, nadoon din sina Pao at Ram nung umiiyak si Joanna, sabi niya, namimiss niya na din yung dalawa at hindi ko rin mapagkakait na namimiss ko din silang dalawa. Namimiss ko yung dating kami. Yung "Apat Dapat". Di sana, nakatulong din sila sa pag advice kasi, hindi ko rin alam kung ano.

Babawi ako. Jobow at Lara.
Wag na kayong malungkot, please.

KAYA NATIN TO! OK? Tignan niyo ako? Strong.
anu daw? Ako ba ito? :))